Groninger Dagblad

Tweede videofilm van politieman René Wessels na ' Varen op de Turfroute '

Ontdek je plekje langs de turfroute

Rene en Patricia op de Pedro 33.Veel koeien in de weilanden langs de vaarten. Overal 'gezellige' centra in dorpen en stadjes. Een man hanteert de zeis alsof de tijd heeft stilgestaan. Brugwachters hengelen met klompjes om een kleine bijdrage van de varende passant binnen te halen. Het zijn mooie beelden vol van rust en nostalgie uit de nieuwe videofilm van de varende politieman René Wessels. Hij heeft de afgelopen twee jaar niet stilgezeten. Na 'Varen door Groningen' heeft hij nu 'Varen op de Turfroute" geproduceerd.

René Wessels is schipper van de Elmajo, een Pedro 33. Hij woont in Hoogland en werkt bij de verkeersafdeling van het Korps Landelijke Politiediensten in Driebergen. Het patrouilleren over 's rijks wegen behoort tot zijn dagelijkse taak. De motorboot kwam in 1984 in zijn leven, tegelijkertijd met zijn vrouw. Haar ouders hadden een boot en Wessels stond al gauw achter het roer. Toen ging hij zelf varen. Eerst in Friesland. Daarna kwam hij min of meer bij toeval terecht in het voor hem onbekende Groningen. De liefde ervoor sloeg snel toe en leidde tot de eerste videofilm over vaarroutes in het Grunneger land. In drie jaar besteedde Wessels er zes vakanties aan. Hij stak er vijfentwintig duizend gulden in.

Door Barend Strang

De film werd redelijk verkocht en bood Wessels de financiele mogelijkheid aan een nieuwe te beginnen. " Ik hoop dat dit ook nu weer kan. Ik wordt er geen cent wijzer van. Het kost me nog steeds geld. Ik wil er ook niet aan verdienen. Ik streef naar de hoogste kwaliteit. Dat vind ik veel belangrijker. Iedere film zal weer mooire en beter worden."

Varen op de Turfroute, een film van 52 minuten, gaat over een route van 230 kilometer in de provincies Friesland, Drenthe en Overijssel. Het betreft een aaneengesloten stelsel van kanalen en vaarten dat vooral de laatste jaren een grote aantrekkingskracht op motorboot vaarders uitoefend. Ondanks aanhoudende bedreigingen is de route de laatste kwart eeuw open gebleven. Brug- en sluiswachters kosten de provincies tenslotte geld en slechts een vaste brug kan het einde van de hele Turfroute betekenen. Tot nu toe is de strijd met veel praten en lobbyen beslecht in het voordeel van de voorstanders van openhouden.

een duidelijk kaartje van het vaargebied " Turfroute ".De vaarten ontstonden ooit door het afgraven van veengrond voor de winning van Turf. Het vervoer ervan moest over water gebeuren, waarvoor bestaande vaargeulen werden uitgebaggerd en er verbindingskanalen werden gegraven. De Opsterlandse Compagnonsvaart - van Gorredijk tot aan de Drentse Hoofdvaart - en de Drentse Hoofdvaart verkeren nog bijna geheel in oorspronkelijke staat. De Drentse Hoofdvaart, gegraven tussen 1767 en 1780, dient vanouds als doorgaande route naar Groningen, ooit voor het vrachtvervoer, nu voor de recreatievaart, en vormt een belangrijk afwateringskanaal. De doorvaart door de Opsterlandse Compagnonsvaart is diverse malen bedreigd.

Tjerk Hiddes

Tweehonderd jaar, van 1630 tot 1830, duurde het graven van de Opsterlandse Compagnonsvaart. Dat gebeurde met de schop en de kruiwagen.. De vaart diende voor het vervoer van turf, dat in die tijd een waardevolle brandstof was. Toen het met de turf was afgelopen, begon de opkomst van de beurtvaart. In de hoogtijdagen deden tienduizenden schepen per jaar Gorredijk aan, met alles wat maar te bedenken was: grind, zand, turf, kunstmest, vee, groente. De laatste van die beurtvaartschepen , de tjerk Hiddes, gebouwd in 1909, ligt afgemeerd in het centrum van Gorredijk. In de videofilm van Rene Wessels komt schipper-eigenaar Steffen van der Werf aan het woord.

 Tien jaar geleden wilde de provincie Friesland bezuinigen op de brug-en sluiswachters, waardoor de doorgaande route ernstig werd bedreigd. De stichting De Nije Kompanjons, die zich inzet voor het behoud van de Turfroute, kwam met de provincie overeen dat het benodigde geld voortaan zou worden bijeengebracht via een vignetregeling. Wie nu het gebied binnenvaart, betaald vijfentwintig gulden voor een heel seizoen. In 1995 kwam sluiting van de Turfroute opnieuw aan de orde doordat de provincie bezwaar had tegen de kosten van drie ton per jaar. Uiteindelijk werd er een convenant gesloten tussen de drie betrokken provincies, waardoor het openhouden van de route werd veiliggesteld.

Tweeduizend tot vijfentwintighonderd boten varen de laatste jaren elk seizoen de Turfroute. Twintig procent ervan komt jaar in jaar uit terug, sommige al tien jaar lang. Ook veel Duitsers met huurboten zijn langs de route te vinden.

René Wessels begint zijn tocht in Akkrum, op het Prinses Margrietkanaal, waarna het via smalle vaartjes naar Nes en Oldeboarn gaat. Bij Ulesprong wordt het natuurgebied De Deelen aangedaan. Vervolgens vaart de Elmajo de Opsterlandse Compagnonsvaart op en wordt er aangelegd in Donkerbroek, Oosterwolde en Appelscha. Via de Drentse Hoofdvaart gaat het naar Meppel en vervolgens naar Giethoorn, Steenwijk en Ossenzijl. Ook het natuurpark De Weerribben wordt bezocht. Via Oldeberkoop aan de Tjonger eindigt de reis in Akkrum.

 Wessels; " Ik vind de watersport geweldig. Ook is het mijn hobby mooie films te maken. Met de combinatie van die twee hobby's kan ik laten zien hoe mooi Nederland is vanaf het water. Hoewel het veel werk is - meer dan tweeduizend uur per film, vind ik het nog steeds leuk om te doen."

 Hij laat niet alleen het varen en de sluizen en de bruggetjes zien, maar schenkt ook aandacht aan de verdere mogelijkheden van het vaargebied. Hij gaat de natuurgebieden in, laat zien dat er musea en natuurgebieden zijn en noemt elke keer soms wat te nadrukkelijk de plaatselijke VVV. " Daar is nog meer informatie dan ik in mijn films kan geven. Eigenlijk zijn mijn films een soort Ontdek je plekje vanaf het water."

 Wessels presenteert zelf en spreekt ook het commentaar. Natuurlijke achtergondgeluiden, zoals het ronken van een bootmotor ontbreken. Die zijn vervangen door stem en muziek, waardoor de film een verstilde sfeer heeft gekregen. " Eigenlijk doe ik alles alleen. Niet alleen om praktische redenen. Eris gewoon geen budget voor het inhuren van een betere stem. Door deze handicap gaat het trouwens wel iedere keer weer beter."

 Hij streeft er naar iedere film weer mooier en beter te maken. " Mijn films moeten zich onderscheiden door de hoge kwaliteit in beeld, montage en geluid. Het complete product staat nu al op een hoog niveau, iets wat commercieel voor zo'n soort film niet haalbaar is. Daarvoor kost het gewoon te veel tijd om te maken. Ik wordt regelmatig thuis gebeld door blijde en enthousiaste mensen. Dan denk ik; daar doe ik het voor. Het is alle moeite gedurende de zes maanden durende montage meer dan waard. Verder moet de film betaalbaar blijven. De watersport is al duur genoeg."

Nadere informatie: www.wesselsvideo.nl of 033-4807537